Τα Ιερά Μυστήρια είναι πράξεις σωτήριες μέσω των οποίων
μεταδίδεται η Χάρις του Θεού στους πιστούς. Στο προηγούμενο φυλλάδιο
παρουσιάστηκαν τα Μυστήρια του Βαπτίσματος και του Χρίσματος τα οποία κατά
παράδοση τελούνται μαζί. Στη συνέχεια είναι:
Γ'. Το Ιερό Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Ο άνθρωπος αναγεννάται με το βάπτισμα και ζει πνευματικά με το Άγιο Χρίσμα. Όμως χρειάζεται η τροφή η πνευματική. Η μετοχή του πιστού στην Εκκλησία ως κανονικό μέλος της περνά από την ένωση του πιστού με το Χριστό, ο οποίος είναι ο μόνος Σωτήρας και Λυτρωτής. Η τέλεση της Θείας Λειτουργίας κατά την οποία γίνεται η μυστηριακή μετουσίωση του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού, και κοινωνούν οι πιστοί, είναι το κέντρο της πίστεώς μας. Η Εκκλησία μας είναι Μυστηριακή, είναι Ευχαριστιακή. Διαρκώς τελείται η Θεία Ευχαριστία και προσφέρεται σε θυσία αναίμακτη ο Σωτήρας Κύριος. Αυτή η θυσία δείχνει την απέραντη αγάπη του Θεού για τον κόσμο και τα πλάσματά του. Δείχνει σε μας το μέτρο της αγάπης. "Τοσούτο ηγάπησε ο Θεός τον κόσμον..". Μιάς αγάπης που όμοιά της δεν υπάρχει. Μιάς αγάπης που δεν πνίγει και δεν ζητεί τα εαυτής. Που δεν αποκλείει κανένα. Ο Χριστός στην Κυριακάτικη Θεία Ευχαριστία και σε κάθε Ευχαριστιακή Σύναξη προσφέρεται σε όλους. Η Εκκλησία προσφέρει "τα Σά εκ των Σών". ( Έτσι πολύ σωστά η Εκκλησία μας ζητάει από τους πιστούς να προσφέρουν το κρασί, το, πρόσφορο, το λάδι σε κάθε Θεία Λειτουργία. Διότι με αυτό τον τρόπο μετέχουμε στο μέγα Μυστήριο και λαμβάνουμε μέρος ενεργό στα τελούμενα. Εύκολα μπορεί να αγοραστεί το πρόσφορο και το κρασί. Όμως τότε δεν υπάρχει ολοκληρωμένη συμμετοχή των πιστών. Η προσφορά των απαραιτήτων για την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας συμπληρώνει την παρουσία και τη προσευχή. Είναι απόδειξη ζωντανής πίστης η προσφορά των απαραιτήτων για την τέλεση της κάθε Θείας Λειτουργίας). Προσφέρουμε τα δώρα του Θεού το ψωμί και το κρασί και Εκείνος μας τα αντιπροσφέρει μετουσιώνοντάς τα με την μυστική παρουσία του Αγίου Πνεύματος σε Σώμα Του κα Αίμα Του. Και καλεί τους πιστούς μετά φόβου, πίστεως και αγάπης. Είναι η ιερή στιγμή που ολοκληρώνεται η μεγάλη Θυσία. Προσφέρεται από αγάπη σε μας και εμείς πρέπει από αγάπη και μόνο προς τον Σωτήρα να αποδεχτούμε την πρόσκληση. Να λάβουμε Σώμα και Αίμα και να γίνουμε κοινωνοί Θεού. Χριστοφόροι. Κανενός είδους πνευματική ζωή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την ένωση μας με τον Σωτήρα και καμιά πνευματική πρόοδος δεν συντελείται όσο είμαστε ξεκομμένοι από το Σώμα του Χριστού. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η πνευματική πρόοδος και προκοπή είναι δεμένη με τους αδελφούς μας. Απαιτείται τόσο η ένωσή μας με το Χριστό όσο και η ένωσή μας με τους άλλους. Γι'αυτό και το ποτήριο που μεταλαμβάνουμε ονομάζεται Κοινόν Ποτήριον. Έτσι δημιουργείται ένας πνευματικός δεσμός αγάπης αληθινής. Και
Ο άνθρωπος αναγεννάται με το βάπτισμα και ζει πνευματικά με το Άγιο Χρίσμα. Όμως χρειάζεται η τροφή η πνευματική. Η μετοχή του πιστού στην Εκκλησία ως κανονικό μέλος της περνά από την ένωση του πιστού με το Χριστό, ο οποίος είναι ο μόνος Σωτήρας και Λυτρωτής. Η τέλεση της Θείας Λειτουργίας κατά την οποία γίνεται η μυστηριακή μετουσίωση του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού, και κοινωνούν οι πιστοί, είναι το κέντρο της πίστεώς μας. Η Εκκλησία μας είναι Μυστηριακή, είναι Ευχαριστιακή. Διαρκώς τελείται η Θεία Ευχαριστία και προσφέρεται σε θυσία αναίμακτη ο Σωτήρας Κύριος. Αυτή η θυσία δείχνει την απέραντη αγάπη του Θεού για τον κόσμο και τα πλάσματά του. Δείχνει σε μας το μέτρο της αγάπης. "Τοσούτο ηγάπησε ο Θεός τον κόσμον..". Μιάς αγάπης που όμοιά της δεν υπάρχει. Μιάς αγάπης που δεν πνίγει και δεν ζητεί τα εαυτής. Που δεν αποκλείει κανένα. Ο Χριστός στην Κυριακάτικη Θεία Ευχαριστία και σε κάθε Ευχαριστιακή Σύναξη προσφέρεται σε όλους. Η Εκκλησία προσφέρει "τα Σά εκ των Σών". ( Έτσι πολύ σωστά η Εκκλησία μας ζητάει από τους πιστούς να προσφέρουν το κρασί, το, πρόσφορο, το λάδι σε κάθε Θεία Λειτουργία. Διότι με αυτό τον τρόπο μετέχουμε στο μέγα Μυστήριο και λαμβάνουμε μέρος ενεργό στα τελούμενα. Εύκολα μπορεί να αγοραστεί το πρόσφορο και το κρασί. Όμως τότε δεν υπάρχει ολοκληρωμένη συμμετοχή των πιστών. Η προσφορά των απαραιτήτων για την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας συμπληρώνει την παρουσία και τη προσευχή. Είναι απόδειξη ζωντανής πίστης η προσφορά των απαραιτήτων για την τέλεση της κάθε Θείας Λειτουργίας). Προσφέρουμε τα δώρα του Θεού το ψωμί και το κρασί και Εκείνος μας τα αντιπροσφέρει μετουσιώνοντάς τα με την μυστική παρουσία του Αγίου Πνεύματος σε Σώμα Του κα Αίμα Του. Και καλεί τους πιστούς μετά φόβου, πίστεως και αγάπης. Είναι η ιερή στιγμή που ολοκληρώνεται η μεγάλη Θυσία. Προσφέρεται από αγάπη σε μας και εμείς πρέπει από αγάπη και μόνο προς τον Σωτήρα να αποδεχτούμε την πρόσκληση. Να λάβουμε Σώμα και Αίμα και να γίνουμε κοινωνοί Θεού. Χριστοφόροι. Κανενός είδους πνευματική ζωή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την ένωση μας με τον Σωτήρα και καμιά πνευματική πρόοδος δεν συντελείται όσο είμαστε ξεκομμένοι από το Σώμα του Χριστού. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η πνευματική πρόοδος και προκοπή είναι δεμένη με τους αδελφούς μας. Απαιτείται τόσο η ένωσή μας με το Χριστό όσο και η ένωσή μας με τους άλλους. Γι'αυτό και το ποτήριο που μεταλαμβάνουμε ονομάζεται Κοινόν Ποτήριον. Έτσι δημιουργείται ένας πνευματικός δεσμός αγάπης αληθινής. Και
αυτή η αγάπη πρέπει να διακρίνει πάντα τους πιστούς στις
σχέσεις τους. Κοινωνώντας ο πιστός Σώμα και Αίμα Χριστού γίνεται μέτοχος της
ζωής Του και των Παθημάτων Του. Χριστοποιείται η ζωή του και έχει πλέον συνεργό
σίγουρο και ασφαλή στην πνευματική του πορεία. Κατά την Θεία Λειτουργία επιτελείται
το Μυστήριο των Μυστηρίων. Κατά την στιγμή αυτή προσφέρεται ο "Αμνός του
Θεού, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος". Και απευθύνει
πρόσκληση σε όλους τους πιστούς. Και ποιός μπορεί να αρνηθεί αυτή την
πρόσκληση; Ποιος μπορεί να αδιαφορήσει από την αγάπη αυτή και τη θυσία την
υπέρμετρη που δεν υπάρχει ούτε υστεροβουλία ούτε υποκρισία; Να για ποιο λόγο ο
πιστός πρέπει να είναι παρών πάντοτε στις ακολουθίες της εκκλησίας και
ιδιαίτερα στη Θεία Λειτουργία. Η
προετοιμασία, για την αποδοχή της πρόσκλησης που απευθύνεται σε όλους τους
πιστούς, πρέπει να είναι ανάλογη προς το Πρόσωπο που μας καλεί. Ο Ιερέας καλεί
τους πιστούς να κοινωνήσουν με φόβο, πίστη και αγάπη. Ο Ιερός Χρυσόστομος λέει
ότι πρέπει να προσερχόμαστε στη Θεία Κοινωνία με καθαρότητα ψυχής. Να έχουμε
ετοιμαστεί πνευματικά και σωματικά. Η προσευχή, η νηστεία και η εξομολόγηση
βοηθούν τον πιστό στη σωστή προετοιμασία. Θα λέγαμε ότι είναι απαραίτητα γιατί
διαφορετικά η Θεία Κοινωνία δεν μας προσφέρει τίποτα όταν αναξίως εσθίουμε και
πίνουμε. Όσο βαθύτερη η πίστη μας και η αγάπη μας τόσο τελειότερη η
προετοιμασία μας στη Θεία Κοινωνία. Είναι σωστό να καταλάβουμε ότι η Θεία
Κοινωνία δεν είναι το χρυσό κουταλάκι ή το χρυσό δοντάκι ή το κρασάκι αλλά το
Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Το Οποίο δωρίζεται σε μας για συγχώρεση αμαρτιών,
για ενίσχυση και για αιώνια ζωή. Αυτό
είναι που ονομάζουμε υπέρβαση. Η Θεία Κοινωνία ανοίγει το δρόμο στη σωτηρία,
στην αιωνιότητα. Σε μια αιωνιότητα όπου ψυχή και σώμα θεωμένα θα μετέχουν
διαρκώς του Δείπνου του μεγάλου και αιωνίου όπου ο πρσφέρων και ο προσφερόμενος
είναι ο ίδιος. Ο Χριστός. Θα πρέπει
ωστόσο να καταλάβουμε ότι κατά την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας ο πιστός δεν παρακολουθεί απλώς. Δεν είναι
απλός και άβουλος θεατής μιας διαρκώς επαναλαμβανόμενης πράξης αλλά μέτοχος
ενεργός του Θείου και Μυστικού Δείπνου. Και αυτό φαίνεται καθαρά στην ορθόδοξη
παράδοση όπου δεν μπορεί να τελεστεί Θεία Λειτουργία χωρίς την παρουσία πιστών,
όσοι ιερείς κι αν υπάρχουν. Ζώντας ο
πιστός με τον τρόπο αυτό και έχοντας ως κέντρο της υπάρξεως και της ζωής του
την Θεία Ευχαριστία, εκκλησιοποιεί τη ζωή του. Αγιάζεται και μετέχει των
πλουσίων δωρεών. Συνειδητά πλέον ακολουθεί Εκείνον όπου "ουχ ευρέθη δόλος
εν τω στόματι αυτού". Το σώμα γίνεται πραγματικό κατοικητήριο του ζώντος
Θεού. Μετέχοντας ενεργά στην Θεία
Ευχαριστία γινόμαστε μέτοχοι όχι μόνο του Χριστού. Συνδεόμαστε με τους ζώντες
πιστούς (την στρατευομένη εκκλησία) αλλά και με τους απ' αιώνος ευσεβώς
κεκοιμημένους πιστούς (την θριαμβεύουσα εκκλησία).
Και επειδή τον "θησαυρόν εν οστρακίνοις σκεύεσι
λαμβάνομε" χρειάζεται να κοινωνούμε τακτικά και όχι δύο ή τρεις φορές το
χρόνο.
Βιβλιογραφία
-- Η
πορεία με το Σωτήρα Χριστό. Α.
Schmemann
-- Μεγ. Τεσσαρακοστή. Alexander
Schmemann.
-- H
χώρα των ζώντων. Αρχ. Τύχωνος.
--
Θέματα Ορθοδ. Θεολογίας. Π. Γ.
Φλωρόφσκυ.
-- Ο Ιησούς Χριστός. Ιερομ. Γρηγορίου.
--
Ορθόδοξος Πνευματικότης. Ανωνύμου μοναχού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου